Ömer Seyfettin, Türk edebiyatının önemli isimlerinden biri olup, özellikle öykü türündeki eserleriyle tanınır. 1884 yılında Balıkesir'in Gönen ilçesinde doğdu. Eğitimine İstanbul'da başlamış, Askeri Rüştiye'yi ve Kuleli Askeri İdadisi'ni bitirdikten sonra Harp Okulu'ndan mezun olmuştur.
Askeri kariyerinin yanı sıra edebiyata olan ilgisi de devam etmiş, Makedonya ve Trablusgarp gibi farklı cephelerde görev yapmıştır. Ancak Balkan Savaşı'ndan sonra askeri kariyerini bırakmış ve edebi çalışmalarına ağırlık vermiştir.
Ömer Seyfettin'in en önemli katkılarından biri de Türk dilinin sadeleşmesi ve halk diliyle yazılmasına öncülük etmesidir. Yazdığı öykülerde günlük yaşamdan kesitler, tarihi olaylar ve toplumsal sorunlar gibi konuları işlemiş; halkın anlayabileceği bir dille yazmayı tercih etmiştir.
1911 yılında Genç Kalemler dergisi etrafında toplanan yazarlarla birlikte Türk edebiyatında Milli Edebiyat Akımı'nın öncülerinden biri olmuştur. Ömer Seyfettin, 6 Mart 1920 tarihinde İstanbul'da vefat etmiştir.
Bu büyük yazarın hayatını özetlemek gerekirse, onun Türk edebiyatına yaptığı katkılar ve eserlerinin önemi, bugün dahi unutulmamaktadır.
Eserleri
Kaşağı: Bu öyküde, iki kardeşin yaşadığı bir yanlış anlaşılma ve sonuçları anlatılır. Küçük kardeşin yaptığı hatayı abisinin üzerine atması ve bunun sonucunda gelişen olaylar hikayenin temelini oluşturur.
Diyet: Hikaye, bir köyde yaşanan adalet arayışını ve köyde yaşayan bir kişinin hakkını arama mücadelesini konu alır.
Pembe İncili Kaftan: Bu öyküde, bir Osmanlı elçisinin ülkesinin onuru için gösterdiği fedakarlık ve cesaret anlatılır.
Beyaz Lale: Hikaye, Balkan Savaşları sırasında yaşanan bir aşk ve kahramanlık öyküsünü işler.
Forsa: Osmanlı döneminde bir Türk denizcisinin tutsak edilip, daha sonra özgürlüğüne kavuşma mücadelesi anlatılır.
Bu öyküler, Ömer Seyfettin'in sade ve akıcı diliyle kaleme alınmış, Türk edebiyatında önemli bir yer edinmiş eserleridir.